Dit reislog gaat over onze reis door Cuba.

Zaterdag, 11 januari. Naar Schiphol.
Zoals we wel vaker deden gaan we vandaag al naar Schiphol, we hebben een hekel aan een stressende rit op zondagmorgen om op tijd te zijn voor het inchecken voor onze reis naar Cuba. We logeren in het Ibis hotel dat een eigen shuttle-bus heeft naar het vliegveld. Het eten is er altijd goed - ofschoon de keus niet erg groot is. De kamer is prima voor een nacht. We zetten de wekker op acht uur want we willen met de shuttle van negen uur. Voor nu welterusten.

Zondag, 12 januari, Naar Cuba.
We zijn lekker op tijd op het vliegveld, we zijn de koffer snel kwijt, helaas krijgen we geen plaatsen naast elkaar of zelfs maar bij elkaar in de buurt. Tijd voor een rustig ontbijt en een beetje rondkijken. We zijn niet zo van die 'tax-free' kopers. Het is vaak niet echt voordelig en je komt met dingen thuis die ja al had of niet nodig hebt. We vertrekken mooi op tijd, nu nog 9 uur en drie kwartier vliegen, een boek erbij, films op het schermpje voor je, een beetje wandelen, regelmatig wordt er eten of een drankje geserveerd. We komen niets te kort.
Het is kwart over vier als we op Varadero landen, iets vroeger dan gepland, de bagage komt snel, de Douane werkt snel, de reisleider staat al klaar met een Kras-bordje. Nu nog even geld wisselen en we kunnen vertrekken. Onze reisleider heet Yosdany en onze chauffeur Fernando, het blijkt een goed op elkaar ingespeeld duo dat - zo horen we later - al vele malen met elkaar opgetrokken is.
De eerste reis met 'onze' bus is naar Havana, zo'n 130 km. Het wordt al snel donker en het is na zeven uur als we inchecken in het hotel Memories Miramar. Het was een lange dag, we halen in de bar nog een drankje en dan is het bedtijd, morgen begint dat dag al weer vroeg. Welterusten.

Maandag, 13 januari. Bezoek aan Havana.
Onze bus zet ons af in het centrum van Havana, met een paar stappen lopen we tussen en met de Cubanen. Het begint met kijken, links, rechts, vooruit, dan begint ook het genieten. We lopen in het historisch centrum van Havana en eigenlijk het belangrijkste historisch centrum van heel Cuba. Hier woonden en leefden de rijken van Cuba en zij lieten hun 'afdruk' na in de vorm van prachtige gebouwen, grote kerken en fraaie tuinen. We bezoeken de kathedraal van de Maagd Maria onbevelkt ontvangen, helaas zitten er twee bedelaars voor de deur maar de kerk is erg fraai.
Er is ook een keerzijde, zoals zo vaak in een grote stad, lopen er nogal wat bedelaars en opdringerige straat-artiesten rond. Bijna iedereen in onze groep wordt aangesproken en gevraagd om tegen betaling zich met de 'artiest' te laten fotograferen, zich te laten portretteren enz. Het is onze eerste kennismaking met deze wat minder leuke kant van het bezoek aan Havana. Er is één straatartiest die een leuke indruk achterlaat, deze wat oudere man heeft zich uitgedost als een rijke Cubaan, compleet met hoed en grote Cubaanse sigaar en probeert dames te 'verleiden' om met hem op de foto te gaan, tegen betaling natuurlijk. En er zijn velen die het aandurven.
Na het wegknippen van vele foto's vervolgen we onze route en lopen langs de Castillo de la Real Fuerza naar het Plaza de Armes. Hier wemelt het van de straat-artiesten met name portret tekenaars die je van alle kanten belagen en met vele euro's afscheid van ons nemen. We hebben nauwelijks tijd om van de cultuur historische elementen te genieten.
Als we verder gaan komen we op het grote plein bij de kerk van Franciscus van Assisi. Voor deze kerk staat een beeld van een 'bekende' Spanjaard die in de tijd van de Spaanse overheersing een band probeerde te leggen tussen de Cubanen en de Spanjaarden. We gaan door het Parc Humbolt naar het Oude Plein (Plaza Vieja) en passeren 'het luikje' waar vrouwen hun pasgeboren kind konden 'achterlaten' omdat ze er zelf niet voor konden zorgen. Het is inmiddels hoog tijd voor koffie - sommigen hebben al ontwenningsverschijnselen. Dus snel naar een café, we kiezen een die een mooi uitzicht heeft op het Oude Plein. Terwijl we van onze koffie genieten, spelen kinderen op het plein onder leiding van 'oppas-ouders'. We hebben een flink aantal potloden en balpennen meegenomen die we daar overhandigen aan de leiders. Tot onze vreugde zien we later dat ze al uitgedeeld zijn en vol verwondering staren de kinderen naar het gummetje dat er aan zit.
Als we weer verder gaan komen we langs een wel heel bijzonder kunstwerk, een blote vrouw die gewapend met een vork op een haan zit. Wat een schitterende beeldspraak!

Lopend door de straat "Mercadares" zien we fraaie kunstwerken, kleine parkjes, veel cafeetjes en wat winkeltjes. Onze reisleider leidt ons naar een heel druk straatje, wat is daar aan de hand, hij legt uit dat Ernst Hemmingway hier heeft gewoond en in dat café dagelijks zijn koffie en drankje haalde. Overal in Havana is het druk maar dit overtreft bijna alles.
Maar behalve de aandacht trekkende gebouwen en mensen zijn er ook de vele Old-Timer auto's die hier rondrijden, meestal als taxi. Het is echt opvallend dat de auto's die zelfs uit 1952 zijn hier nog altijd rond rijden en er best heel goed uitzien. Voor vanmiddag is er een excursie gepland met deze Old-Timers voor een lange tocht door de stad en langs de bezienswaardigheden.

Na deze rondleiding gaan we terug naar de bus en krijgen we een stadstoer langs Havana's belangrijkste monumenten, vooral de monumenten die herinneren aan de revolutie zijn groot, heel groot. We rijden bijna stapvoets langs het enorme plein waar Fidel Castro zijn 6 uur durende rede heeft gehouden. We komen langs China-town, waar geen Chinees meer woont omdat ze na de revolutie allemaal vertrokken zijn. We komen langs het 'parlementsgebouw' waarvan Poetin het gouden dak heeft betaald. We komen langs talloze winkels en restaurants. Het verkeer lijkt een beetje chaotisch maar wordt door de overal aanwezige verkeerslichten prima geregeld. Onze reisleider geeft regelmatig uitleg en zoals dat hoort, links zie je ....., rechts zie je...

Na deze stadstoer gaan we naar het restaurant waar we verwacht worden voor de lunch. Het restaurant - El Canonazo - is aan de overkant van de rivier en dat gaat via een dubbele spiraal, een tunnel en dan een smalle weg. Het blijkt er overvol te zijn en even krijgen we het idee dat er iets mis gegaan is met de afspraak voor onze groep, toch 23 personen inclusief reisleider en chauffeur. We moeten enige tijd wachten, er worden groepjes mensen verplaatst, er wordt met tafeltjes en stoelen geschoven maar dan na een kwartiertje is het zover, we kunnen aan tafel. Het eten is prima - er kan per persoon besteld worden, er is life muziek, al met al erg gezellig.

Na de lunch, met kip of varken of vis, met sla, rijst en een drankje - we hoeven voorlopig niet meer te eten - gaan we weer naar het centrum van Havana, een flinke deel van de groep gaat met de Old-Timer toer, een klein deel gaat op eigen gelegenheid de stad is. Wij kiezen voor het Museum van de Revolutie op maar vijf minuten lopen van de 'bus-stop'. Het eerste gebouw dat een beetje op een museum lijkt is een heel oud fort. Als we naar binnen lopen is er eerst niemand die ons tegenhoudt maar dan blijkt het een politie-bureau te zijn en worden we netjes naar buiten gewerkt. Iets verderop is het Museum van de Revolutie, rugzak afgeven, paar CUC betalen en naar binnen. Het is een heel fraai oud pand dat vroeger door Batista is gebruikt. Het bevat vooral heel veel foto's van Fidel en Che en veel verhalen over het begin en het voltooien van de revolutie. De bus haalt ons weer op op de afgesproken plaats en brengt ons naar het hotel.
We kunnen ons even opfrissen en dan gaan we op weg naar het diner en een avond vol muziek in de Buena Vista Social Club. Daarvoor reizen we - met de bus naar het restaurant El Guajirito aan de Agramonte straat - feitelijk op korte afstand van het oude plein waar we vanmorgen waren.
We eten met zijn allen aan een heel lange tafel en het is erg gezellig, iedereen kan kiezen en alles voor een vaste prijs. Na het diner gewoon een paar trappen op en we komen in een fraaie etage van een pand met een enorme binnentuin en een open dak. Er worden drankjes geserveerd en na enige tijd begint de muziek. Het thema van de Buena Vista Social Club is dat oudere muzikanten zich hier presenteren. En het zijn er veel - toch wel - oudere mannen en vrouwen. Het genre is natuurlijk de typische Cubaanse muziek. Het werd een heerlijke muzikale avond waar ook flink gedanst kon worden, waar ook velen enthousiast aan meededen. Wel jammer was dat de versterker een beetje overstuurd werd waardoor de bijzondere stemmen toch wel schel overkwamen.
Het is tegen twaalf uur als we in de bus terugkeren naar ons hotel. Tot morgen.

Dinsdag, 14 januari. Naar Vinales.

Vandaag is Vinales het einddoel van onze reis (ca. 240 km) maar onderweg is er ook veel te zien en te beleven. De natuur is hier wijds en groepen bomen wisselen met landerijen waar koeien op grazen, dan weer bananen planten. Het land is blijkbaar prima geschikt voor een grote diversiteit aan bomen, planten en struiken. Het is al elf uur als we een eerste stop houden, voor een pipi zoals onze reisleider dat noemt maar vooral voor een kopje koffie. Het is zelfs druk op het parkeerterrein bij het restaurant waar we stoppen. Het is even zoeken naar een tafeltje, even wachten bij de bar voor de koffie maar dat alles wordt beloond, de koffie is heerlijk. Maar ja, hier blijven wonen is er niet bij, we gaan weer verder. We gaan via de A4 naar Pinar del Rio. Pinar del Rio is een best grote stad, ook al komen we maar door een paar straten, het is zo te zien - ooit - rijk geweest want er staan best fraaie gebouwen en woningen. Soms lijken het wel oosterse paleizen zo bijzonder. We gaan naar de tabaksplantage Quernade del Rubi (van Hector Louis Prieto) waar we gaan lunchen en aanvullend een leerzame uitleg krijgen over het verbouwen en drogen van de tabak en het maken van de typische Cubaanse sigaren. Er is grote belangstelling voor het maken van de sigaren en eveneens voor het roken ervan. De eigenaar neemt ons mee naar een speciaal 'kantoor' waar de sigaren onder de juiste vochtigheid en temperatuur worden bewaard. Hij legt uit hoe de sigaar over de jaren van rijpen steeds beter wordt. Het bedrijf moet 90% van de oost afstaan aan de regering en mag 10% zelf houden en verkopen. Dus worden de sigaren uit de kasten gehaald, getoond en aangeprijsd in de hoop dat er ook wat verkocht wordt. Een aantal leden van onze groep hebben er wel zin in en even later wordt er flink gepaft.
Onze chauffeur heeft eveneens lekker kunnen genieten van de rust en we gaan weer op pad. Eerst terug naar Pinar del Rio en dan naar het noorden, naar de Vallei van Vinales.

Het is toch nog een eindje (46 km) en een tijdje (ruim een uur) rijden naar Los Jazmines, de Mirador van de Vallei van Vinales. Maar 'dan heb je ook wat'. Het uitzicht is er schitterend, dichtbij de rijke flora en in de verte de 'bergen', stijle kalksteen formaties "Mogotes" genoemd. Maar zoals altijd ook hier weer vertier, er speelt een bandje, je kunt op de foto met een os of een 'levend' standbeeld, er is een souvenir winkel en een pipi-shop. Op een zo bijzonde plek is natuurlijk ook een hotel gevestigd en de vele gasten vinden hun vertier aan of in het zwembad. Na een klein half uur gaan we nu echt naar Vinales alwaar we ons onderdak - logies & ontijt - zullen krijgen in een particulier bed en breakfast. In Vignales zijn - volgens onze reisleider - een groot aantal particuliere adressen. Zo'n acht gastvrouwen halen ons af bij de bus en geven ieder van ons een kamer die bij hen in huis speciaal ingericht is voor de gasten.
Nadat we ons geinstalleerd hebben op het terras krijgen we direct al bezoek, het wordt echt gezellig. We besluiten ook nog even door het dorp te lopen maar na de markt met voornamelijk souvenirs en soortgelijk en een kijkje op kerk raken we de weg kwijt en het wordt al donker als we een beetje gespannen onze weg naar ons huisje terug vinden. Ja, we moeten wel op tijd zijn, vanavond is er een feestje met Cubaans eten oude stijl.
In het aarde donker rijden we naar een Vinca, parkeren de bus en schuiven aan aan lange tafels waarop het ene na het andere gerecht voorgezet wordt. De specialiteit is varken op authentieke Cubaanse manier bereid. Tja, niet iedereen was er enthousiast over. Maar gezellig werd het wel, we zingen (Guantanamera) tot in het oneindige, dansen op André Hazes enz. Het is - alweer - half twaalf als we naar ons B&B gaan. En morgen weer vroeg op..... Wat, alweer.....

Woensdag, 15 januari. Naar Cienfuegos.

Onze reisleider heeft ons er goed op voorbereid, het wordt een flinke rit (460 km) maar er is onderweg genoeg te zien. Het duurt niet lang voordat we opmerken dat het eerste gedeelte van de rit over bekende wegen is, ja, het is gewoon de A4 naar Havana. Onderweg is er tijd om te slapen, om te lezen, voor koffie - waar de uien verkopers aan de snelweg staan, voor een pipi. Maar dan, het is half twee geweest als we aanschuiven voor een prima lunch, opnieuw heel gezellig. Daarna is het actie, met hoofdletters, we stappen allemaal in een speedboot - op twee na, die de bruids-speedboot krijgen. In de brochure staat "boottocht naar het eiland Zapata" maar daarbij denk je nou niet bepaald aan deze snelheden. Het water spat zeker een meter hoog, de boeg staat zeker een meter boven het water en we 'vliegen' met 40 km/u over het water. Wat een belevenis. In 10 minuten staan we weer op land, op het zg. Indianen eiland. Het eiland - met flink wat souvenir winkels en een bar - is 'aangekleed' met indianen in hun dagelijks habitat. We maken een rondwandeling en keren terug naar het restaurant. Een aantal deelnemers gaan naar de krokodilen-show, de overigen juichen mee met de Cubanen die voor het Base-ball zitten en hopen dat Cuba nu eindelijk weer kampioen wordt.
Na dit vertier gaan we naar de Varkensbaai, een memorabele plaats in de Cubaanse revolutie, hier werden de huurlingen door de Cubanen verslagen en later uitgeruild voor wat drank om de belachelijkheid nogmaals te benadrukken: Wij zijn hier de baas! Nu is er echter - natuurlijk - niets meer van te zien. Ter herinnering staat er langs de weg wel een bord met de tekst: "Tot hier kwamen de huurlingen".
Als onze chauffeur Fernando de bus keert op een plaats waar dat niet mag, staat plotseling de politie op de weg en wordt hij gesommeerd uit te stappen. Het duurt bijna tien minuten maar dan komt hij weer binnen met een glimlach en er gaat gelijk een groot gejuich op. Viva Fernando.
Het is inmiddels al laat geworden en we gaan daarom eerst naar het restaurant in Cienfuegos om de eten en pas daarna inchecken in het hotel. Het eten is prima verzorgd en typisch Cubaans, soep vooraf, sla van tomaat, witte kool en komkommer, kip, vis of varken met rijst, taartje toe. Dan met de bus naar het hotel, we hebben de dag wel weer gehad.

Donderdag, 16 januari. Naar Trinidad.

Vandaag beginnen we met een reisje naar Cienfuegos. Gisteren zijn we daar al geweest - in het donker - maar vandaag is er tijd om de stad bij daglicht te bekijken. We worden afgezet nabij Plaza José Marti, een groot plein in het centrum van de stad. Het is een bijzonder fraai plein met bomen, perken, een standbeeld, fontijnen, grote lantaarns, een muziekkoepel en omringd door een groot aantal mooie gebouwen. Iedereen gaat zo zijn eigen route volgen, we hebben ruim een uur. We gaan door de San Fernando straat, grappig, Fernando staat met z'n bus aan het eind van de straat straks te wachten. Het is een drukke straat met wat winkels, restaurants en bars. Bij de Paseo el Prado gaan we rechtsaf - vier keer rechtsaf, dan ben je rond. Deze stad is zo te zien op te tekentafel ontworpen, alles is recht, vierkant. We gaan bij La Mar weer rechtsaf en lopen langs het water. Hier liggen een aantal zo te zien oude sleepboten. We lopen over de pier en zien een barretje langs de weg, maar ze schenken geen koffie en dat is wel waar we naar op zoek waren. We slaan weer rechtsaf en komen zo weer uit bij het Plaza Jose Marti. Hier direct op de hoek is een bar waar het behoorlijk druk is en waar de muziek al klaar staat om op te treden. We bestellen en krijgen een echt lekkere kop koffie en de band begint te spelen, het is een prima band en de muziek is mooi en verstaanbaar. Maar de bus, Fernando en Yosdany, wachten, de reis gaat verder. Nog een klein rondje door Cienfuegos, langs een bijzonder mooie villa Palacio de Valle. De villa wordt omring door een leger journalisten en fotografen, er is blijkbaar iets bijzonders aan de hand.
We gaan de rotonde rond en op weg naar Trinidad direct door naar het all-inclusive hotel Memories Trinidad del Mar om daar de lunch te gebruiken. Het is de bedoeling om daarna naar het oude centrum van Trinidad te gaan. De rit duurt bijna twee uur voordat we op het hotel aankomen. Vlug inchecken - gewoon paspoort afgeven - en dan naar de 'kantine'. Nee, het is zeker geen kantine, het is een werkelijk schitterende eetzaal waar echt alles, maar dan ook alles te krijgen is. De socialistische levensstijl is niet voor toeristen van toepassing. Voelt dat goed of niet echt?
Het is half drie geweest als we in Trinidad uit de bus stappen en we hebben tot vijf uur, prima lijkt ons. Onze reisleider wijst ons op een aantal interessante bezienswaardigheden: de toren van het klooster van Franciscus van Assisi, een schitterend koloniaal huis, waarin een museum, het Plaza Major en een gezellig winkelstraatje. Ieder maakt zijn keus en gaat zijn weg.
Wij kiezen voor het museum van de romantiek in het oude koloniale huis. De inrichting is werkelijk fantastisch, schitterende meubels, fraai aardewerk en nog mooier porcelijn, schitterende lampen, enz. Er zijn zeer aardige en behulpzame gastvrouwen die maar al te graag willen uitleggen wat het is, hoe oud het is, waar het vandaan komt, waarvan het gemaakt is. Hartverwarmend, zo veel liefde voor deze oude relikwieën, spullen die wij en zij nooit zullen bezitten maar wel schitterend vinden. Dan plotseling worden luiken van ramen dicht gedaan en op een drafje maken we onze ronde af. Het blijkt dat de gastvrouwen en -heren een werkoverleg hebben - maar wel met borrel. We gaan het stadje in en komen langs het "National Museum of the Struggle Against Bandits", we mogen er gratis in. Het gaat over de bandieten die veel aanslagen gepleegd hebben op de hervormingsgezinde leraren en ambtenaren. We mogen er helaas geen foto's maken en daar houden we ons dan ook aan (later zie ik op Google dat daar gewoon foto's staan). We gaan verder het stadje in, het is er best druk en sommige straten zijn afgezet voor auto's. We kopen een ijsje bij een Italiaanse ijsverkoper (sinds 1937 staat er), het ijs is echt heerlijk. We zien de lokale manier van transport, paard en wagen. Hier en daar wordt muziek gemaakt, dat heeft misschien te maken met het feest van vanavond. Onze reisleider heeft al voorgesteld vanavond opnieuw naar de stad te gaan omdat er feesten zijn. We gaan naar de Plaza major en naar het gezellige straatje, er zitten mannen aan een tafeltje te kaarten, een oude auto staat verloren in de straat, een galerie heeft open huis, op tafeltjes staan de drankjes voor 't oppakken. Op het plein ontmoeten we al snel een aantal van onze reisgenoten en wachten we op de bus. We gaan terug naar ons All-in. Wat een contrast, de 'locals' met bijna niks en de toeristen met 'niks is mis'.
We richten ons verblijf voor twee dagen in, lezen op ons terras en bezoeken het strand.

Daarna luxe dineren op het terras bij het restaurant, een drankje, een ijsje, een taartje, een cuba-libre, een mojito, een kop koffie, alles kan. Wij en nog een klein aantal anderen van de groep besluiten niet naar de stad te gaan, ook op dit 'resort' is het gezellig, er treedt een Mexicaanse band op met prima muziek, mooie mannen-stemmen en prachtige trompet solo's. Deze keer geen Guantanamera. Welterusten.

Vrijdag, 17 januari. Excursie naar Escambray.

Voor wie daar zin in had is er vandaag de excursie door een fraai natuurgebied. Het is echter nog wel een ritje, eerst terug naar Trinidad en dan de bergen in en het gaat soms best stijl omhoog. Het is nog geen 50 km maar we doen er bijna anderhalf uur over.

Maar dan zijn we er nog niet, dan volgt nog een rit met een Russische legertruck omdat het voor de bus te stijl is. We stappen over bij een soort bezoekers-centrum en gaan verder. De rit met de legertruck is een belevenis op zich, we wanen ons in een achtbaan op de kermis zo hard gaat het en zo strak de bochten door. We worden er uit gelaten bij Guanayara Park in het Charco Azul gebergte. Vanaf hier zijn we op ons loopvermogen aangewezen. De speciale gids heeft zich al voorgesteld en geeft de route aan. Onderweg stopt hij vaak om allerlei planten aan te wijzen en uit te leggen wat ze zijn, hoe ze heten en waarvoor ze gebruikt kunnen worden. Als eerste stoppen we bij de koffieplant die hier gewoon in het wild voorkomt. Later bij een struik waarvan de bladeren, gekneusd, gebruikt kunnen worden als zonnebrand-creme. Er staan bananenplanten en planten die als basis voor medicijnen

gebruikt kunnen worden. Erg leerzaam allemaal. Het pad is smal maar goed begaanbaar. We horen in de verte steeds

een rivier en een enkele maal kruisen we deze. Na bijna anderhalf uur komen we bij de El Rocio waterval. Echt schitterend. Deze kan zo in een boekje. Er wordt flink geknipt en onze reisleider en gids willen maar al te graag poseren. Wat een verschil de slanke Yosdany en de forse bodybuilder. We gaan na een korte pauze weer verder en na ruim drie kwartier komen we bij de Venado Pond, een prachtig meertje in de rivier, echt een idyllische plek om te zwemmen in deze schitterende natuur. Een flink aantal van onze groep kleden zich om en maken een zwemtochtje. Weer verder en na ruim een half uur staan we zomaar voor een boerderij-restaurant waar het eten elk moment opgediend kan worden. Na zo'n flinke tocht smaakt het prima en een drankje maakt het compleet.
We gaan weer terug naar de bus met de Russische legertruck.
Als we terug zijn is er nog vollop tijd om even te genieten van het strand en de zon. Een zonnebed is zo gevonden, genieten maar.
Het is tegen zeven uur als we een flink aantal groepsleden weer ontmoeten op het terras van het restaurant, het is all-inn, dus het grote smullen kan weer beginnen.

Zaterdag, 18 januari. Naar Sancti Spiritus en Santa Clara

Vandaag staat Sancti Spiritu (Heilige Geest) op het programma en we eindigen in Santa Clara (Heilige Clara). Het is een relatief korte rit naar Sancti Spiritu maar onderweg gaan we nog wel even ergens aan, eerst stoppen we bij een uitzichtpunt dat een schitterend zicht geeft op de vallei beneden. Er zijn meer die hier stoppen, want het parkeerterrein staat vol.

Iets later stoppen we in Iznaga met de toren van Manaca Iznaga. Het is, vertelt onze reisleider, een toren gebouwd door een plantage-eigenaar om vanaf deze toren de slaven in de gaten te houden of ze niet wegliepen en of ze wel hard genoeg werkten. Nu is de toren een triest monument van die tragische tijd maar tegelijkertijd is het een toeristische trekpleister waar de huidige bewoners dan wel weer aan verdienen. De bus zet ons aan de rand van het dorpje af, vlak bij het spoor-station. Wat een beetje bizar is, is dat de bus voor elke spoor-overgang moet stoppen, er kan immers een trein aan komen maar er rijden al 10 jaar geen treinen meer in Cuba.
Ook wij lopen naar de toren maar onderweg zien we weinig van het dorp, niet omdat het er niet is, maar voor elke woning staat een kraampje met voornamelijk handwerk kleden en kleedjes. De kleden wapperen vrolijk in de wind maar de verkopers willen graag hun spullen verkopen, ze zijn nog net niet zo opdringerig als in Havana. We beklimmen de toren niet, hij is ons te hoog, maar het uitzicht zal zeker fenomenaal zijn. Dan vraagt een Cubaan "Are you an American?"; ik zeg: "No, I hate Americans"; hij reageert met: "Amigo" en omhelst mij. Tja, zo diep zit de haat tegen de Amerikanen. Onder Obama was er wat ontspanning maar Trump heeft de blokkade weer ingesteld.
We gaan nu echt door naar Sancti Spiritus om daar de Yayabo brug uit 1815 - nog door de Spanjaarden gebouwd - te bekijken, de oudste brug in Cuba. Daarna neemt onze reisleider ons opsleeptouw door het centrum van het stadje. Het ziet er best modern en gezellig uit maar Yosdany wijst ons op een markt, die alleen voor de Cubanen is en waar zij kunnen kopen als de maand langer is dan de portemonee.
In Sancti Spiritus hebben we de lunch in het restaurant bij de Yayabo brug, het is prima verzorgd, echt heel lekker maar - altijd weer die "maar" - de muziek stond zo hard dat je niet meer met elkaar kon praten, toch jammer na zo'n enerverende ochtend.
De caravaan moet door, dus op weg naar Santa Clara. Op het programma staat een bezoek aan een sigarenfabriek maar vanwege een feestdag is deze nog gesloten. Dus naar het museum van Che Guevara. In het museum is ook een mausoleum ondergebracht waar niet alleen Ché ligt maar ook een groot aantal van zijn mede-strijders. Er mochten geen foto's gemaakt worden, terecht, maar het moet gezegd, het was een heel mooi ingericht mausoleum. Het museum is wat het zou moeten zijn, met veel foto's uit het leven van Ché. Van buitenaf is het museum annex mausoleum best indrukwekkend, Ché is een held, hij heeft geholpen Cuba te bevrijden van het kapitalisme en dictator Batista maar hij is ook jong gestorven en dat maakt zijn heldendom mogelijk groter dan dat van Fidel Castro.
We gaan door naar het spoor waar Ché en zijn mannen, met behulp van de bevolking een legertrein van Batista hebben laten ontsporen met behulp van een bulldozer en heel veel wapens hebben buitgemaakt. Voor deze gebeurtenis is een indrukwekkend monument gemaakt met een bulldozer en een aantal treinwagons waarin foto's en verhalen.
We gaan naar een 'groen' hotel dat heel anders is dan de meeste hotels, er zijn groepen bungalows met daarin een aantal kamers. Het terrein is net een park, een landschapstuin. We eten in twee groepen door een onhandig misverstand maar gezellig is het overal. Later op de avond is er een DJ die het echt groots aanpakt. We houden het vol tot kwart over elf. Welterusten.

Zondag, 19 januari. Naar Varadero

Gisteren is de base-ball club van het dorp van Fernando kampioen geworden en dat zullen we weten ook. Op de route naar Varadero komen we door dorpen waar het centrum is afgezet vanwege de festiviteiten, maar Fernando kent de weg hij woont hier.
Vandaag gaat een groot deel van onze groep naar het vliegveld om terug te keren naar NL. Of anders gezegd, een heel klein deel blijft nog een paar dagen. Bij de 'ingang' van Varadero maken we een groepsfoto en in Varadero bij het 'winkel-centrum' nemen we afscheid van de 'vliegers'.

Vlnr: Wil, Nico, Michiel, Selma, Caroline, Arthur, Pieter, Liselotte, Walter, Renilde, Frans, Emmie, Jeroen, Eveline, Corry, Bert, Agnes, Maja, Hans, Aren en Joeri, Fernado en Yosdani op de voorgrond.

Onze reisleider brengt ons bij het hotel in Varadero, het duurt even maar dan krijgen we eindelijk een kamer. We nemen afscheid van onze reisleider en chauffeur die ons zo goed begeleid hebben.
Met ons all-in armbandje om kunnen we naar de 'kantine', een super grote en luxe eetzaal waar meneer Contini ons welkom heeft, verder hoeft hij niks te doen. Elke dag, elke week, enz.
's Middags, handdoekje mee, zwembroekje mee, naar het strand. We blijven er totdat het toch wat kouder wordt en dus gaan we de kamer inrichten. 's Avonds is er een goochelshow. Dan nog een drankje en de dag is voorbij.

Maandag, 20 januari. Naar Varadero-stad
Bert heeft gehoord dat het vanmiddag slecht weer kan worden, met veel wind en regen en mogelijk zelfs hagel. We kiezen voor een uitje met de Hop-on Hop-off bus naar Varadero-stad. We zijn er best snel en stappen uit bij het 'winkel-centrum' waar we gister afscheid namen van de 'vliegers'. Er zijn best een paar leuke winkeltjes maar groot is het niet, we doen goede inkopen in een winkel met t-shirts. Dan blijkt ons geld op maar volgens een bank-medewerker kunnen we gewoon pinnen bij de ATM. Dus tanken we 100 CUC-jes. we nemen nog een lekkere kop koffie en zitten naast twee dames uit Canada. Even bijkletsen. Daarna vragen we aan een Cubaan waar het oude centrum van Varadero is. Hij kijkt of het in Keulen dondert, ofwel hij verstaat het niet ofwel hij begrijpt het niet.
We gaan weer in de bus verder. We stappen uit bij een soort kunstenaars centrum, het barst hier van de kunst-winkeltjes en het is er best gezellig. Maar we willen naar het centrum van Varadero. Na weer een ritje met de bus komen we bij de brug van de groepsfoto. Dit was dus Varadero. Geen centrum, Varadero is feitelijk een lange duinen strook waarop een flink aantal hotels en villa's gezet zijn. We lopen even naar een strandje en het is eigenlijk best heel mooi en ook heel gezellig. Het is tegen twee uur als we weer in ons hotel zijn, net op tijd voor de lunch. We zitten 's middags nog even aan het zwembad maar al snel is het te koud dus zoeken we een hoekje en een boekje op.

Dinsdag, 21 januari. In het hotel.
Vandaag is het koud, het stormt. Weer voor een strandwandeling maar wel een dikke jas aan. Het wordt een pittige maar mooie wandeling, verder komen we - net als heel veel gasten - het hotel niet uit, het is overal flink druk en iedereen neemt wat meer tijd voor de lunch. Een drankje met een boek. Even de TV testen. Ja zo komt je de dag ook wel door.
Gisteravond heeft Bert het voorstel gedaan om vanavond een afsluitend feestje te hebben in de Beatles club in Varadero. Dus op de afgesproken tijd staat iedereen paraat, worden de taxi's gebeld - zitten ook wij nog een keer in een Old-Timer. Het wordt een heel gezellige avond waarop ook veel gedanst wordt.

Woensdag, 22 januari. Naar Amsterdam.
Vandaag gaan we weer terug, een deel van de deelgroep blijft nog deze week, een sub-sub-groep gaat naar huis. Het was een heerlijk reis, met heel gezellige reisgenoten en een prima reisleider en chauffeur.

Gevleugelde uitspraken die we niet zullen vergeten: "Op Cuba kan alles!" en: "Cuba andere planeet!" Yosdany bedankt. Fernando bedankt.

Walter en Arthur dank voor de mooie foto's die ik mocht gebruiken.

Terug naar Cuba reis

Terug naar Gerritsma-site